Guzek tarczycy – czy to może być rak?

Wykrycie guzka tarczycy nie jest jednoznaczne z rozpoznaniem nowotworu. Jakie badania należy wykonać, aby wykluczyć raka? Jakie cechy przemawiają za złośliwym charakterem guzka tarczycy?

Guzek tarczycy – czy to może być rak? Wykrycie guzka tarczycy nie jest jednoznaczne z rozpoznaniem nowotworu. Jakie badania należy wykonać, aby wykluczyć raka? Jakie cechy przemawiają za złośliwym charakterem guzka tarczycy? Jak diagnozuje się guzek tarczycy? Jeśli wyczujemy na szyi w okolicy tarczycy niepokojącą nas zmianę, powinniśmy zgłosić się do lekarza. Jeśli lekarz potwierdzi, że jest to guzek tarczycy, kolejnym etapem diagnostycznym jest wykonanie badania USG. W następnej kolejności wykonuje się biopsję tarczycy oraz oznaczenia hormonów (TSH, hormony tarczycy). Biopsja konieczna będzie także wtedy, gdy w USG tarczycy (wykonywanym np. w trakcie diagnostyki zaburzeń hormonalnych) lekarz stwierdzi obecność guzków o średnicy powyżej jednego centymetra (których nie wyczuł wcześniej dotykiem). Jeśli natomiast w USG uwidocznione zostaną mniejsze zmiany, które nie budzą zastrzeżeń badającego lekarza, nie ma potrzeby prowadzenia dalszej diagnostyki ani podejmowania leczenia. Co zrobić ze zmianami poniżej jednego centymetra? Nigdy nie ma pewności, że zmiany poniżej jednego centymetra, dla których nie przeprowadza się dalszej diagnostyki, nie są zmianami nowotworowymi. Wziąć należy jednak pod uwagę fakt, że zmiany w USG tarczycy wykrywane są u ponad połowy zdrowych osób. Dlatego też prawdopodobieństwo, że kilkumilimetrowa zmiana wykryta w badaniu USG, która nie budzi podejrzeń lekarza, będzie nowotworem złośliwym jest minimalne. Guzki tarczycy są wykrywane badaniem USG u dużego odsetka zdrowych osób, dlatego nie ma powodów nadmiernie się zamartwiać, gdy w opisie badania znajdzie się o nich wzmianka. Oczywiście może zdarzyć się tak, że początkowo mała zmiana zacznie rosnąć. Dlatego też po roku od stwierdzenia w tarczycy guzka (guzków) wykonuje się kontrolne badanie USG. Ocenia się w nim wielkość zmiany, progresję wzrostową i na podstawie tych danych podejmuje się decyzję o ewentualnej dalszej diagnostyce. Kiedy guzek tarczycy budzi szczególny niepokój? Istnieją jednak okoliczności, w których ze strony lekarza musi być zachowana szczególna ostrożność. Nawet małe zmiany w miąższu tarczycy powinny być wskazaniem do dalszej diagnostyki, jeżeli stwierdzi się cechy zwiększające prawdopodobieństwo ich złośliwego charakteru. Sytuacje zwiększające ryzyko wystąpienia złośliwego guzka tarczycy: * występowanie raka tarczycy w rodzinie, * wcześniejsze napromienianie okolicy szyi (np. u osób leczonych napromienianiem z powodu innego nowotworu), * powiększenie węzłów chłonnych szyjnych, * chrypka towarzysząca obecności guzka, * wiek pacjenta: < 18 lat, > 60 lat, * szybki wzrost (powiększanie się) guzka, * płeć męska, * Niepokojący lekarza wygląd guzka w USG Autor: Małgorzata Waszkiewicz

Wpis: Polskie Centrum Medyczne w Manchesterze na Eccles - Polska Klinika

Jak ochronić się przed krztuścem?

Ostatnio coraz częściej pojawiają się doniesienia prasowe na temat krztuśca. Media informują o wzroście zachorowań na tę chorobę. Dowiedz się, co to za choroba, jak się objawia i jak się przed nią uchronić. Sprawdź, jaki jest schemat szczepień przeciwko krztuścowi oraz na czym polega strategia kokonowa.

Krztusiec, zwany potocznie kokluszem, jest chorobą układu oddechowego wywoływaną przez bakterię nazywaną pałeczką krztuśca (Bordetella pertussis). Choroba ta szybko się rozprzestrzenia, dlatego ryzyko zachorowania osób, które miały styczność z chorym (rodzina, dzieci w przedszkolu, szkole, personel medyczny) jest bardzo wysokie. Powszechnie uważa się, że jest to choroba wieku dziecięcego, jednak jest też rozpoznawana u dorosłych. Do typowych objawów krztuśca zalicza się męczący kaszel, trwający co najmniej 2 tygodnie. Choroba ta bywa szczególnie niebezpieczna w grupie najmłodszych dzieci, zwłaszcza u niemowląt, i może wywołać u nich napadowe zaburzenia oddychania, a nawet bezdech. Powikłaniem tej choroby jest również encefalopatia (ciężkie uszkodzenie mózgu). Pediatria i Laryngologia Dzieci i Dorosłych Podstawową formą zapobiegania zachorowaniom na krztusiec są szczepienia ochronne. Dzięki nim istotnie zmniejszyła się zapadalność i umieralność w przebiegu krztuśca. W Polsce obowiązkowe szczepienia przeciwko krztuścowi u niemowląt i małych dzieci wprowadzono już w latach 60. XX wieku. Ich wynikiem był stukrotny spadek zapadalności na tę chorobę w latach lat 80. XX w. Jednak w latach 90. ubiegłego wieku odnotowano wzrost zachorowań u młodzieży i dorosłych. W 2012 roku zarejestrowano 4683 przypadki zachorowań na krztusiec, a rok wcześniej, w 2011, 1669 przypadków. Szczepienia ochronne przeciwko krztuścowi Zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych obowiązującym w Polsce, szczepienie podstawowe przeciwko krztuścowi składa się z 4 dawek szczepienia. Wykonuje się je w następującym schemacie: pierwszą dawkę dziecko otrzymuje w 2. miesiącu życia, drugą w 3.-4. miesiącu życia, trzecią w 5.-6. miesiącu życia, a czwartą między 16. a 18. miesiącem życia. Szczepienie przypominające jest wykonywane w 6. roku życia (komponent bezkomórkowy). W ramach profilaktyki krztuśca, u dzieci starszych, młodzieży i dorosłych w Programie Szczepień Ochronnych zalecane są szczepienia dawką przypominającą szczepionki przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi ze zmniejszoną zawartością komponentów błoniczego i krztuścowego. Profilaktyka tej choroby w tej grupie wiekowej jest istotna, ponieważ zachorowania wśród młodzieży i dorosłych mają istotny wpływ na przenoszenie zakażenia na niemowlęta i noworodki, zagrożone ciężkim przebiegiem krztuśca. Ponadto badania wskazują, że po około 5-12 latach zanika odporność nabyta w wyniku szczepienia lub przechorowania krztuśca. Według Programu Szczepień Ochronnych 2013, szczepienie przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi ze zmniejszoną zawartością komponentów błoniczego i krztuścowego jest zalecane między innymi jako dawka przypominająca w 14. lub w 19. roku życia. Strategia kokonowa – profilaktyka krztuśca Celem wprowadzenia dawek przypominających szczepienia przeciwko krztuścowi dla młodzieży i dorosłych (szczepionkami przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi ze zmniejszona zawartością komponentów błoniczego i krztuścowego) jest zredukowanie liczby zachorowań na krztusiec przede wszystkim w grupie:

• dzieci starszych i dorosłych,
• noworodków i niemowlaków (pośrednio),
• personelu medycznego, a pośrednio również u ich podopiecznych,
• personelu instytucji edukacyjnych (żłobków, przedszkoli, szkół, domów dziecka),
• rodziców, którzy spodziewają się potomstwa (obojgu; kobietom na etapie planowania ciąży i od razu po porodzie),
• dziadkom i starszemu rodzeństwu,
• osobom, które w niedługiej perspektywie będą miały kontakt z noworodkiem lub niemowlęciem.

Tego typu działania nazywane są strategią kokonową (pośrednia ochrona chorych dzieci przed zakażeniem) i mają epidemiologiczne uzasadnienie, gdyż niezaszczepione noworodki oraz nieszczepione lub niekompletnie zaszczepione niemowlęta nie są objęte ochroną przed zakażeniem tą chorobą. W 30-60 proc. przypadków, źródłem zakażenia niemowląt hospitalizowanych z rozpoznaniem krztuśca są osoby z najbliższego otoczenia dziecka. Strategię kokonową stosuje się nie tylko w przypadku profilaktyki krztuśca. Swoje zastosowanie odnajduje również w przypadku innych szczepień ochronnych. Źródło: materiały przesłane przez Marketing & Communications Consultants/ mk

Wpis: Polski Lekarz Pediatra Manchester i Glasgow - tel. 07955 280 690

Znajdź laryngologa dla siebie lub dla dziecka

Masz problemy w uchem, nosem, gardłem, przełykiem, szyją? Cierpisz w powodu dolegliwości związanych z zatokami przynosowymi, krtanią? Masz zaburzenia słuchu, równowagi, węchu lub smaku? Potrzebujesz pomocy laryngologa. Do twojej dyspozycji mamy lekarza specjalistę z ponad 20 letnim doświadczeniem nie tylko w zakresie diagnostyki jak również w sprawach związanych z zabiegami i operacjami laryngologicznymi zarówno dorosłych jak i dzieci.

Więcej na temat laryngologii możesz przeczytać w opisie naszych usług medycznych

LARYNGOLOG / PEDIATRA / INTERNISTA / CHIRURG

lekarz medycyny (m.d.) Barbara Leśniewicz

Witam Państwa, jestem lekarzem specjalistą z ponad 20letnim doświadczeniem zawodowym. Jestem absolwentką Uniwersytetu Medycznego w Warszawie. Po ukończeniu Uniwersytetu Medycznego rozpoczęłam pracę jako lekarz laryngolog na oddziale Akademickiego Szpitala w Warszawie. Od 1993 roku rozpoczęłam prace w Brytyjskiej służbie zdrowia. Obecnie pracuję w Manchester Children`s University Hospitals Trust. Na bieżąco podnoszę swoje kwalifikacje wykonując uczestnicząc w szeregu szkoleń, zjazdów oraz sympozjów. W swojej pracy posługuję się wieloma językami: polskim, francuskim, angielskim, włoskim oraz rosyjskim Jestem specjalistą w zakresie diagnostyki i leczenia w tym również operacyjnego, chorób nosa, uszu, jamy ustnej, gardła i krtani zarówno u dzieci jak i osób dorosłych. Jako uprawniony specjalista przygotowuję dokumenty dla szkół, lekarzy rodzinnych GP – referuję pacjentów, mogę skierować na badania laboratoryjne. Jestem uprawniona do wystawiania recept oraz zwolnień lekarskich. Jeżeli masz jakieś pytania możesz zawsze skontaktować się za mną w Polskiej Prywatnej Przychodni w Manchesterze na Eccles dzwoniąc pod jeden z tych numerów: 0161 707 1983, 0 844 209 2149 lub 079 55 280 690  

telefonicznie: 0 161 707 1983

emailem: rejestracja

...lub wypełnij nasz formularz zgłoszeniowy:

WYPEŁNIJ FORMULARZ

Co to jest ciąża obumarła?

Jaka jest różnica między poronieniem a ciążą obumarłą?

Poronienie oznacza ukończenie ciąży przed 22. tygodniem jej trwania i jest niezależne od kobiety.

Ciąża obumarła jest jedną z forma poronienia.

W przypadku poronienia płód obumiera w jamie macicy lub podczas wydalania z jej jamy. Krwawienie lub ból mogą występować, ale objawy mogą też być niespecyficzne. Leczenie polega na oczyszczeniu jamy macicy i opiece nad kobietą. Czym różni się ciąża obumarła od poronienia? plod dziecka Ciąża obumarła natomiast jest obumarciem zarodka w łonie kobiety, który nie został z niej wydalony. W nomenklaturze medycznej nazywa się także missed abortion. Kobieta nie może rozpoznać tego stanu, jeśli zarodek jest mały - w przypadku większej ciąży przestaje czuć ruchy płodu oraz powiększanie obwodu brzucha. Krwawienie i ból oraz rozwieranie ujścia zewnętrznego szyjki macicy mogą tego stanu nie dotyczyć. Rozpoznanie ustala się na podstawie co najmniej dwóch badań usg wykluczających obecność tętna płodu oraz badaniu poziomu hormonów ciążowych. Leczenie ciąży obumarłej Leczenie polega przede wszystkim na opróżnieniu w jak najszybszym czasie jamy macicy. Podaje się leki, a pozostałości usuwa się zabiegowo. Jest to zabieg wykonywany w znieczuleniu ogólnym. W przypadku dużej ciąży wywołuje się poród lub proponuje rozwiązanie cięciem cesarskim. Obawa dotyczy powikłań, które mogą się rozwinąć - głównie natury hematologicznej. Bolesna strata Obumarcie ciąży dla kobiety jest zjawiskiem bardzo trudnym ze strony psychologicznej. Otóż nie zdając sobie sprawy, że straciła dziecko, nosiła je w łonie jeszcze przez wiele dni. Każdego dnia myślała o nim mimo, że jego już nie było. Pojawiają się pytania czy mogła coś zrobić, żeby tak się nie stało. W takich przypadkach najlepiej jest szukać wsparcia wśród bliskich, grup pomocy czy psychologów. Autor: lek. Ewa Prokop Źródło: wieszjak.pl

Wpis: Polski Ginekolog Manchester - tel. 0161 707 1983

Jeżeli potrzebujesz porady psychologa, lub konsultacji z lekarzem ginekologiem w sprawie problemów z ciążą możesz umówić się na spotkanie z polskimi specjalistami w Polskiej Prywatnej Przychodni w Manchesterze lub w Glasgow. Kontakt z rejestracją przez 7 dni w tygodniu od 8:00 do 22:00 pod numerami telefonów: 07955 280 690, 0844 209 2149, 0161 707 1983

Czym jest nerka ruchoma?

Nerka ruchoma to inaczej nerka opadnięta.

Jest to schorzenie, które występuje stosunkowo rzadko i dotyka częściej kobiet o szczupłej budowie ciała.

Jakie objawy towarzyszą schorzeniu nerki ruchomej? Kiedy konieczna jest operacja nerki ruchomej?

Czym jest nerka ruchoma? Badania ultrasonograficzne Manchester Nerka ruchoma (inaczej opadnięta) to dolegliwość związana z nadmiernym obsunięciem się nerki. Rozwija się najczęściej po dwudziestym roku życia. Dolegliwości występują głównie w pozycji stojącej. Schorzenie to zwykle dotyka prawej nerki, ponieważ jest ona obciążona wagą wątroby – nerka lewa jest znacznie silniej umocowana. U kobiet za nerkę ruchomą uznaje się opadnięcie nerki w pozycji stojącej o ponad 2.0 kręgi, u mężczyzn o 1.5 kręgu. Jakie są główne przyczyny pojawienia się nerki ruchomej? Są to:

• nagła utrata wagi,
• zbyt niska masa ciała,
• zaburzenia rozwoju tkanki łącznej,
• wykonywanie ciężkiej pracy w pozycji stojącej,
• liczne porody, na skutek których dochodzi do zwiotczenia powłok brzusznych i obniżenia ciśnienia śródbrzusznego,
• zaburzenia układu powięziowego odpowiedzialnego za podtrzymanie nerki w odpowiedniej pozycji.

Jakie są objawy nerki ruchomej? Występowanie objawów nerki ruchomej jest znikome. Tylko nieliczni pacjenci skarżą się na bóle w okolicy lędźwiowej i krzyżowej, głównie podczas wykonywania pracy fizycznej w pozycji stojącej. W pozycji leżącej wszelkie dolegliwości zanikają. Osoby cierpiące na nerkę ruchomą mogą odczuwać lekkie bóle nadbrzusza. Występują u nich również ostre napady bólowe spowodowane zagięciem moczowodu – w ekstremalnych przypadkach może to doprowadzić do zaburzeń w oddawaniu moczu. Jednym z najczęstszych objawów nerki ruchomej jest krwiomocz powstały w wyniku zaburzenia krążenia w nerce czy pęknięcia szyjki kielicha nerki. Rozpoznanie i leczenie nerki ruchomej Większość przypadków nerki ruchomej przebiega bezobjawowo – zwykle schorzenie wykrywane jest podczas prowadzenia badań nad inną chorobą. Rozpoznanie choroby wymaga przeprowadzenia kilku badań, m. in.:

• urografii – badanie przeprowadza się w celu ustalenia stopnia ruchomości nerki i stopnia zastoju moczu,
• renografii izotopowej, scyntygrafii – ocena zaburzenia czynności nerek oraz różnicy czynności nerki ruchomej w pozycji pionowej i poziomej,
• częstych badań ciśnienia krwi w pozycji stojącej i leżącej.
• ultrasonografii (USG nerek)

Nerka ruchoma nie jest typową chorobą i leczy się ją w nielicznych przypadkach. Operacje nerki ruchomej są przeprowadzane bardzo rzadko i tylko wtedy, gdy może dojść do niewydolności nerek na skutek nawracającego zastoju moczu, zapalenie nerek czy krwiomoczu. Wyniki leczenia są zależne od sposobu wykonania operacji – w większości przypadków operacje przebiegają pomyślnie i wszelkie objawy związane z nerką ruchomą znikają. Nefropeksje, czyli umocowanie lub podwieszenie nerki nadmiernie ruchomej, przeprowadza się zwykle na skutek częstych i nawracających bólów nerki zależnych od pozycji w jakiej znajduję się ciało. Autor: Izabela Bolanowska

Od znamienia do czerniaka, czyli jak rozpoznać nowotwór skóry?

Pieprzyki i znamiona na skórze nie są groźne do czasu, gdy zaczynają zmieniać kolor, szybko rosnąć, krwawić czy swędzieć – wówczas mogą wskazywać na rozwój czerniaka. Jak rozpoznać nowotwór skóry? Jak się ustrzec przed czerniakiem? Skąd się bierze ten rak?

Skąd ten rak? Pod wpływem promieniowania UV melanocyty, czyli komórki pigmentowe produkujące pigment skóry (melaninę), mogą przekształcić się w komórki nowotworowe czerniaka. Jak rozpoznać, które zmiany są łagodne, a które powinny budzić podejrzenia? Uwaga na duże znamiona! Wbrew powszechnej opinii wystające znamiona są mniej niebezpieczne. Gorzej, jeśli znamię jest: Dermatolog Manchester

• płaskie,
• o średnicy ponad 5 mm,
• o nierównomiernym kolorze,
• ciemne, prawie czarne,
• swędzące;
• krwawiące;
• pojawia się wokół niego zaczerwienienie;
• ma nierównomierne, postrzępione brzegi;
• szybko rośnie lub zmienia kolor.

Tylko czerniak? Czerniak to nie jedyny nowotwór złośliwy skóry. Wyróżniamy także raka podstawnokomórkowego (rzadko daje przerzuty) oraz kolczystokomórkowego (jest groźniejszy). Jak ustrzec się nowotworu skóry? Aby uniknąć nowotworu skóry, przede wszystkim należy się obserwować: sprawdzać znamiona, a od czasu do czasu pokazać ciało dermatologowi, który dermoskopem przebada znamiona. Jest to specjalna lupka, która umożliwia nieinwazyjnie i bezboleśnie obejrzeć i dokładnie skontrolować nasze pieprzyki i inne zmiany skórne. Znamiona, które są podejrzane lub istnieje duże ryzyko, że w przyszłości mogą być niebezpieczne, usuwa się i oddaje do badania histopatologicznego. To, czy znamię na pewno jest czerniakiem, wiadomo dopiero po jego wycięciu i dokładnym zbadaniu pod mikroskopem. Nie ma mowy o wcześniejszej biopsji czy pobraniu wycinka. Zmianę zawsze usuwa się w całości, z marginesem zdrowej skóry. Inne postępowanie mogłoby spowodować rozsiew komórek nowotworowych. Kolejną sprawą jest bezpieczne opalanie: należy unikać solariów i długiego wystawiania ciała na słońce. Zawsze trzeba smarować się kremem z filtrem. Czerniak tylko w 25% przypadków rozwija się ze znamion. Nie zawsze rozwija się na skórze, gdyż może się pojawić na błonie śluzowej przewodu pokarmowego lub w gałce ocznej. Oparzenia słoneczne przed 15. rokiem życia zwiększają ryzyko zachorowania na czerniaka w przyszłości nawet 3-4 razy.

Wszelkie zmiany skórne w szczególności u dzieci należy konsultować z lekarzem dermatologiem. Często sprawy nie są pilne ale ich ocena jest bardzo istotna gdyż może ona powstrzymać rozrost komórek niepożądanych.

Autor: Marta Nowak

Wpis: Polski Lekarz Dermatolog w UK - dr Anna Sztuczka-Smrek - tel. 0161 707 1983

 

Lekarze w Niedziele

Szanowni państwo dzisiaj do Państwa dyspozycji są następujący specjaliści - internista - dietetyk - rehabilitant pracownie - USG (piersi, brzucha, prostaty, nerek) - EKG Zapraszamy serdecznie Tel. 016 1707 1983, 07955 280 690 Polska Przychodnia 482-484 Liverpool Road Manchester Eccles M30 7HZ

Jak się objawia zespół nerczycowy?

Gdy przez nerki wydalane jest zbyt dużo białka, dochodzi do rozwoju zespołu objawów zwanych zespołem nerczycowym. Jest to bardzo niekorzystna sytuacja dla całego ciała, nie tylko na fakt zbyt dużej utraty białka, ale także na postępujące uszkodzenie nerek. Przeczytaj, skąd się biorą główne objawy zespołu nerczycowego.

Białko w moczu Wydalanie białka z moczem w nadmiernej ilości można wizualnie rozpoznać podczas mikcji – oddany mocz w toalecie zaczyna nadmiernie się pienić. Jest to objaw, który rzadko budzi niepokój pacjentów, gdyż nie wywołuje on dyskomfortu w codziennym funkcjonowaniu, ani nie daje dolegliwości bólowych. Pojawiające się w oddawanym moczu białko jest symptomem, który powinien zaniepokoić. Białko ze względu na rozmiary swoich cząsteczek jest bowiem składnikiem chemicznym, który w dużym stopniu uszkadza delikatne struktury nerek, powodując postęp procesu chorobowego, który leży u podstaw białkomoczu. Obrzęki Zdrowie - wszystko o zdrowiu Obrzęk to wizualne powiększenie się poszczególnych regionów ciała na skutek zbyt dużego nagromadzenia się wody w przestrzeni pozakomórkowej. Najczęściej lokalizują się w tych częściach ciała, które grawitacyjnie znajdują się najniżej – u osób chodzących są to okolice stawów skokowych i dolne części łydek, u osób leżących – dolna część pleców w sąsiedztwie kręgosłupa lędźwiowego. Powstawanie obrzęków ma związek z mniejszą ilością białka we krwi. Jego utrata wraz z moczem powoduje obniżenie ciśnienia onkotycznego krwi, co sprawia, że woda zmienia swoją lokalizację – „przechodzi” z naczyń krwionośnych do innych części ciała. Obrzęki znikają zaraz po odpowiednim nawodnieniu i wyrównaniu poziomu białka we krwi. Nadciśnienie tętnicze Jako że znaczna część wody z naczyń krwionośnych znajduje się poza ich łożyskiem, dochodzi do spadku całkowitej objętości krwi. Owe zjawisko leży u podstaw wzrostu ciśnienia tętniczego krwi. Do tego mechanizmu dołączają się też nieprawidłowości hormonalne, indukowane przez zmiany w wydzielaniu niektórych substancji przez nerki, co również ma wpływ na powstawanie nadciśnienia. Nieprawidłowe wyniki badań W momencie, gdy u danej osoby występuje białkomocz, lekarz zleca całą serię badań krwi, które pozwalają mu na rozpoznanie zespołu nerczycowego. Odchylenia w testach diagnostycznych dotyczą przede wszystkim całkowitej puli białka we krwi, ale także nieprawidłowości w stężeniach najważniejszych jonów (sodu i potasu) oraz w lipidogramie (badaniu, które obrazuje ilość i rodzaj komórek tłuszczowych we krwi). Inne nieprawidłowości mogą dotyczyć koagulogramu (zestawu badań dotyczących krzepnięcia krwi), stężenia kreatyniny i mocznika (ilość tych substancji jest zwiększona), a także ilości hemoglobiny oraz liczby erytrocytów, których zaniżone wartości upoważniają do rozpoznania niedokrwistości. Autor: Daria Pasieka

Wpis: Polski Lekarz Internista / Diagnosta dr Damian Milewski - Polskie Centrum Medyczne - Tel. 07955 280 690

Aby umówić się na spotkanie do specjalisty, który doradzi odnośnie badań jak również wykona skany USG nerek lub pęcherza zapraszamy do kontaktu z rejestracją Polskiej Przychodni Manchester tel. 0161 707 1983, 07955 280 690, 0844 209 2149

Czy kawa może odchudzać?

Filiżanka kawy ma zaledwie od 1 do 3 kcal, zatem czy nie jest tak, że kofeina pobudzająca organizm do wytwarzania ciepła działa odchudzająco? Czy kawa może odchudzać i jak serwować kawę w wersji dietetycznej? Według tegorocznego raportu, przygotowanego przez światową Organizację Zdrowia, otyłość przyjęła już rozmiary epidemii. Co drugi mieszkaniec państw Unii Europejskiej ma kłopoty z wagą. W Polsce z tym problemem walczy prawie 16% społeczeństwa, co daje nam 14. miejsce w Europie. Nic więc dziwnego, że popularność diet, programów treningowych oraz suplementów wzrasta. Wciąż chętnie wykorzystuje się naturalnie sposoby utraty wagi, bazujące na wykorzystaniu produktów spożywczych o odchudzających właściwościach. Wśród nich znajdziemy ostre przyprawy, chude mięso, cytrusy i kawę. Chociaż badania na temat wpływu kofeiny na utratę wagi nie dały jednoznacznych wyników, istnieje kilka teorii, opartych na jej odchudzającym działaniu. Czy kofeina spala kalorie? Kofeina przyjmowana w dużych dawkach (300 mg/dobę) stymuluje proces termogenezy, w wyniku którego organizm wytwarza ciepło, konieczne do utrzymania stałej temperatury ciała. Wpływa tym samym na zwiększenie liczby spalanych kalorii, głównie podczas wysiłku fizycznego. Jednocześnie pobudza organizm, przygotowując go do tempa intensywnych ćwiczeń. To dlatego większość dostępnych na rynku preparatów termogennych, wspomagających spalanie tkanki tłuszczowej, ma w swoim składzie kofeinę. – Należy jednak pamiętać, że przyswajana poprzez picie kawy, wchłania się w mniejszych ilościach niż w przypadku suplementów – tłumaczy Joanna Sobyra, ekspert Segafredo Zanetti. – Zwróćmy również uwagę na sumowanie wartości przyjmowanej kofeiny, występującej zarówno w kawie i herbacie, jak i napojach energetycznych. Dawka 1000mg staje się bowiem trująca dla ludzkiego organizmu – dodaje. Czy kawa zmniejsza apetyt? Obniżenie łaknienia w wyniku spożycia dawki kofeiny jest możliwe. Działanie to, bazujące na wzroście poziomu glukozy we krwi, daje jednak krótkotrwałe skutki. Badania wykazują skuteczność związku szczególnie w przypadku słodyczy. Dzieje się tak, w wyniku blokowania opiodów – substancji uzależniających, pochodzących ze słodkich przekąsek. Zawarty w kawie kafestol – związek, który łączy się z receptorami opioidowymi układu nerwowego, blokuje ich zespolenie z opiodami. Skutkuje to zmniejszeniem doznania przyjemności po zjedzeniu słodyczy, a co za tym idzie – obniżeniem ochoty na nie. Kawa nie ma kalorii - nie tuczy? Kwestia kaloryczności kawy często jest mylnie rozumiana. Jej wartość dla espresso jest niska – filiżanka napoju zawiera bowiem od 1 do 3 kcal. – Nierzadko jednak nieœwiadomie zawyżamy ją przez dodawanie wysokokalorycznych dodatków, tj. syropów smakowych czy bitej śmietany. Tak podana kawa przyjmuje formę deseru, charakteryzuje siê więc podobną wartością kaloryczną. Warto również pamiętać, że do cappuccino dodawane jest spienione tłuste mleko, które także zawiera sporo kalorii. Kawa serwowana w popularnych sieciach gastronomicznych, ze względu na swój rozmiar i dużą zawartość mleka, ma od 200 do 300 kcal. Napój z dodatkiem syropu lub cukru oraz bitej œmietany może zawierać nawet 600 kcal. Tak przyrządzona kawa powinna więc być okazjonalną przyjemnością. Chociaż przyswajanie kofeiny może w pewnym stopniu przyczynić się do utraty kilogramów lub zapobiec ich przybraniu, nie ma wyraźnych przesłanek świadczących o jej wpływie na znaczącą i stałą zmianę wagi. Co więcej, nadużywanie kawy może prowadzić do bezsenności i powodować stres, a właśnie w takich sytuacjach przyjmujemy zwiększoną liczbę kalorii. Kluczem do utraty wagi i utrzymania jej na stabilnym poziomie jest racjonalne podejście do tematu. Spożywanie kawy z umiarem przede wszystkim poprawi nasze samopoczucie i koncentrację, jednocześnie dając pewność, że nie szkodzimy naszemu zdrowiu. Warto również pamiętać, że esencją kawy jest espresso i to ono jest dla nas najzdrowsze i najmniej kaloryczne. Źródło: Materiały prasowe Inplus PR/bj Wpis: Polskie Centrum Medyczne w Manchesterze na Eccles - tel. 07955280690, 01617071983 Wiadomosci podane w powyższym wpise maja charakter jedynie informacyjny. Nalezy pamiętać ze kawa posada substancje oleiste, które zawierają oleje i jeżeli nie zostaną odpowiednio wypalone w procesie suszenia mogą byc całkiem pokazanie kaloryczne.

Progesteron – hormon odpowiedzialny za zapłodnienie

Progesteron to najważniejszy hormon drugiej połowy cyklu, który wydzielany jest przez jajniki i jądra. Pełni on ważne funkcje – niezbędne, aby doszło do zapłodnienia, a jego niedobór uniemożliwia zajście w ciążę. Jakie są objawy niedoboru progesteronu? Jak zmierzyć jego poziom? Warto poznać odpowiedzi na te pytania, zwłaszcza jeśli występują problemy z zajściem w ciążę.

Progesteron – hormon odpowiedzialny za utrzymanie ciąży Progesteron to hormon ciałka żółtego, który odgrywa najważniejszą rolę w drugiej połowie cyklu. To właśnie dzięki niemu błona śluzowa macicy jest przekształcana w taki sposób, aby mogła się w niej zagnieździć komórka jajowa. Poza tym progesteron hamuje skurcze macicy.

„Progesteron jest odpowiedzialny za utrzymanie ciąży do momentu wytworzenia się łożyska” - mówi Aleksandra Demiańczyk, biolog. Niedobór progesteronu uniemożliwia zajście w ciążę.

Jeżeli doszło do zapłodnienia, to właśnie progesteron utrzymuje ciążę przez około trzy miesiące. Po tym czasie rolę utrzymania ciąży przejmuje wykształcone łożysko. Jeżeli zaś nie doszło do zapłodnienia, hormon działa jedynie przez kilkanaście dni, a tuż przed miesiączką poziom progesteronu spada. Jak zmienia się poziom progesteronu w trakcie cyklu? W pierwszej fazie cyklu stężenie progesteronu jest bardzo niskie. Jest to czas działania estrogenów, które przygotowują błonę śluzową macicy i owulację w jajnikach. Stężenie progesteronu zaczyna delikatnie rosnąć już przed owulacją, a swój szczyt osiąga mniej więcej tydzień po owulacji. Dzięki intensywnemu wydzielaniu się progesteronu możliwe jest wstrzymanie dojrzewania kolejnych pęcherzyków Graffa. Hormon ten związany jest też z regulacją temperatury ciała w organizmie. Dlatego mierząc temperaturę codziennie rano można dowiedzieć się, czy owulacja miała już miejsce. Niedobór progesteronu – objawy Ciężarna kobieta „Jeżeli kobieta stosuje samoobserwację lub używa komputerów cyklu, to z pewnością zauważy skróconą fazę lutealną, bądź nieprawidłowy wzrost temperatury” - mówi Aleksandra Demiańczyk. „To są oczywiste symptomy niedoboru progesteronu, których niestety nie sposób rozpoznać przy stosowaniu innej antykoncepcji. Zdarza się, że niedobór progesteronu jest związany z występowaniem plamień. W takiej sytuacji trzeba udać się do odpowiedniego lekarza, aby uzyskać właściwą diagnozę”. Jak mierzyć poziom progesteronu? Nie jest to takie proste, ponieważ progesteron ma niestabilny poziom w ciągu doby – jest wydzielany w sposób pulsacyjny, jego stężenie we krwi zmienia się w ciągu dnia. Jedno badanie nie jest zatem w stanie dać miarodajnych wyników. „Badanie tego hormonu z krwi tylko raz może dać fałszywy wynik. Zalecane jest wykonywanie badań w ciągu trzech dni pod rząd, aby mieć prawidłowy obraz poziomu progesteronu u danej kobiety.” - twierdzi Aleksandra Demiańczyk. Warto także sprawdzić poziom hormonu w dwóch kolejnych cyklach. Źródło: materiały prasowe LadyComp, konsultacja merytoryczna: Aleksandra Demiańczyk, biolog /pg

Wpis: Polski Lekarz Ginekolog - Manchester - tel. 07955 280 690

Wirusowe zapalenie wątroby – czym jest WZW A i WZW B?

Czym jest wirusowe zapalenie wątroby typu A i B? Kto znajduje się w grupie ryzyka? Kto powinien zaszczepić się przeciwko WZW A i B? Czy przestrzeganie zasad higieny chroni przed zakażeniem wirusowym zapaleniem wątroby?

Jak można się zarazić wirusowym zapaleniem wątroby typu A? Wirusowe zapalenie wątroby typu A to tzw. żółtaczka pokarmowa. Do zakażenia wirusowym zapaleniem wątroby typu A dochodzi najczęściej, gdy wypijemy zanieczyszczoną wirusami wodę, a także po spożyciu surowych pokarmów w niej mytych. Czynnikiem sprzyjającym zachorowalności jest bliski kontakt z osobą zakażoną, która jest we wczesnym okresie choroby, który przebiega bezobjawowo, a chory nie jest tego świadomy. Badania laboratoryjne dzieci i dorosłych WZW typu A jest poważną chorobą, a jej objawy mogą utrzymać się nawet do 6 miesięcy. Osoby, u których współistnieją przewlekłe schorzenia wątroby, są narażone na wystąpienie ciężkiego, zagrażającego życiu uszkodzenia wątroby. Zakażeniu WZW typu A można zapobiec poprzez przestrzeganie zasad higieny podczas przygotowywania posiłków, unikanie spożywania produktów surowych, a podczas wyjazdów korzystanie ze sprawdzonych źródeł wody pitnej i pożywienia.

Najskuteczniejszą metodą ochrony przed WZW A jest szczepionka.

Kto powinien się zaszczepić przeciwko WZW A? Zgodnie z obowiązującym Programem Szczepień Ochronnych szczepienie przeciwko WZW A jest zalecane:

• osobom, które planują wyjazd do krajów, w których występuje wysoka i pośrednia endemiczność zachorowań na WZW A,
• dzieciom w wieku: przedszkolnym, szkolnym, młodzieży, które wcześniej nie chorowały na WZW A,
• osobom, które mają kontakt z żywnością (produkcja, dystrybucja), zatrudnionym przy odpadach komunalnych i płynnych
• nieczystościach, a także konserwacji urządzeń używanych w tym celu.

Aby ochrona była długotrwała, należy przyjąć dwie dawki szczepionki podawane w schemacie 0, 6 – 12 miesięcy. Jak można się zarazić wirusowym zapaleniem wątroby typu B? Wirusowe zapalenie wątroby typu B (czyli żółtaczka wszczepienna) jest jedną z najgroźniejszych i najpoważniejszych chorób zakaźnych. Główną drogą zakażenia jest naruszenie ciągłości tkanek, a także wprowadzenie zakażonej wirusem HBV krwi. Ryzyko zakażenia się WZW typu B można podzielić na związane z zabiegami medycznymi i nie medycznymi. Ryzyko związane z zabiegami medycznymi to między innymi:

• przeszczep zakażonej tkanki,
• przetoczenie krwi lub preparatów krwiopochodnych zakażonych wirusem HBV,
• badania diagnostyczne: gastroskopia, dializa,
• wszelkie zabiegi związane z użyciem niesterylnych, zakażonych wirusem WZW typu B sprzętów, np. strzykawek, igieł.

Ryzyko związane z zabiegami niemedycznymi:

• wizyta w salonie kosmetycznym, fryzjerskim, w gabinecie stomatologicznym, w salonie tatuażu,
• używanie jednej igły, np. wśród narkomanów,
• kontakt seksualny – zwłaszcza u homoseksualistów,
• zakażona matka może zarazić płód lub małe dziecko – najczęściej do zakażenia dochodzi podczas porodu.

Również i w tym przypadku najskuteczniejszą metodą ochrony przez wirusem WZW typu B jest szczepionka. Nie można też zapomnieć o używaniu jednorazowego lub wysterylizowanego sprzętu medycznego.

Kto powinien się zaszczepić przeciwko WZW B? Obowiązkowemu szczepieniu przeciwko WZW B podlegają:

• noworodki i dzieci (zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych),
• uczniowie szkół medycznych, którzy nie byli szczepieni przeciw WZW typu B,
• osoby, które są szczególnie narażone na zakażenie w wyniku styczności z chorymi zakażonymi wirusem HBV, osoby
• pracujące w służbie zdrowia,
• osoby zakażone wirusem zapalenia wątroby typu C.

Osoby, którym zaleca się szczepienie przeciwko WZW typu B:

• pacjenci przygotowujący się do zabiegów medycznych,
• dzieci i młodzież nie objęta dotąd szczepieniem,
• osoby, którzy bardzo często zmieniają partnerów seksualnych.

Autor: Magdalena Duda

Źródło: WieszJak.pl

Aby zbadać się na obecność przeciwciał (odporność) na wirusowe zapalenie wątroby zapraszamy codziennie do naszych laboratorium diagnostycznych w Manchesterze oraz raz w miesiącu w Glasgow.

Jeżeli potrzebujesz wykonać szczepienia przed zabiegiem lub profilaktycznie zapraszamy na wizytę do Polskiego Centrum Medycznego w Manchesterze na Eccles - rejestracja czynna 7 dni w tygodniu od 8:00 do 22:00 pod numerami telefonów 0161 707 1983, 07955 280 690, 0844 209 2149

Alergia, przeziębienie czy grypa?

Zatkany nos, łzawiące oczy, napady kichania, ból gardła, kaszel, do tego złe samopoczucie i zmęczenie. To n ... http://p.ost.im/RknWn2

Alarmujące objawy - kiedy konieczna jest operacja torbieli jajnika?

Czasami zdarza się, na szczęście rzadko, że dotychczas niegroźna i zupełnie bezobjawowa torbiel jajnika sta ... http://p.ost.im/RkfWKh

Białaczka - objawy, których nie należy lekceważyć

Objawy białaczki bywają niespecyficzne i słabo wyrażone, co sprawia, że łatwo je przeoczyć. Istnieją jedn ... http://p.ost.im/RjBp5K

Co to jest leczenie kanałowe

LECZENIE KANAŁOWELeczenie kanałowe to prawdopodobnie najbardziej nielubiany zabieg dentystyczny. Niestraszn ... http://p.ost.im/RN4yYg

Zabiegi Medycyny Estetycznej

ZABIEGI TOKSYNĄ BOTULINOWĄZabieg dostępny w Polskim Centrum Medycznym w Manchesterze, GlasgowZabiegi t ... http://p.ost.im/RNchBW

Uśmiech idealny

Współczesne osiągnięcia stomatologii pozwalają na „wytworzenie” wspaniałego, olśniewającego uśmiech ... http://p.ost.im/RFbKmw

Protetyka stomatologiczna – wysoko specjalistyczna dziedzina stomatologii

Jednym z podstawowych, a przy tym wysoko specjalistycznym, działem stomatologii jest protetyka.Obejmuje ona le ... http://p.ost.im/RN7J3t